|
En romantik ulaşım aracıdır bisiklet; bir gün bu ülkede
"Düş İşleri Bakanlığı" da kurulursa, kırmızı plakalı makam aracı olmalıdır.
Bir sonbahar seherinde, yine atlayıp
bisikletime, karanlık yollardan şehirlerarası otobüs terminaline gitmiştim.
Kırşehir'den Ürgüp'e bisikletle gidebilmek
için Kayseri otobüsüne binmiştim. Ekim güneşi, Ankara Kalesi'ne
tırmanırken otobüsün camından ilk defa tek
başına şehirlerarası yolculuğa çıkmış bir öğrenci gibi heyecanla
fotoğraflar çekmiştim.
2007 Mayıs'ında yine Kayseri otobüsüyle
Kırşehir'e giderken tam Kırşehir girişinde otobüs bozulmuştu. Bütün
yolcular aşağıya inmiştik. Bir başka otobüs beklenirken, otobüsün
bagajından bisikletim Kalender'i çıkartmış, yan koltuğumdakiyle
vedalaşarak Ürgüp yollarına koyulmuştum.
Yolcular arkamdan belki de: "Amma tedbirli
adammış..." derlerken, ben çoktan Mucur'a varmıştım.
Bu yolculukta ise otobüsün değil, bir yolcunun
motoru bozulduğu için yine Kırşehir yakınlarında sağa çekmiştik.
Bu arıza için başka bir otobüs beklenmediğinden
kısa süre sonra yeniden yola çıkmış,
ahiler, ozanlar, evliyalar diyarına varmıştık.
Derken asıl yolculuğum, İç Anadolu'daki muhteşem iç yolculuğum
başlamıştı.
Her şey göreceliydi. İnsan istemezse mutfaktan
bir bardak su getiremeyecekken, istediğinde bisikletle Ürgüp'e değil
burnunun doğrultusunda Ümit Burnu'na bile gidebilirdi.
Sanki her pedala basışımda gökyüzünden iki bulut
daha eksiliyordu. Kısa süre sonra gökyüzü mavi yüzünü göstermişti.
Atımın çıngırağıyla selamlamıştım güneşi. Acaba ben "işte güneş
geliyor" derken, o da "işte düş hekimi geliyor" diyor muydu?
Bana:
- Hadi artık!... diyecek birisi
yoktu. Her metrede durabilir, onlarca dakika hayatın ta kendisini
görüntüleyebilirdim.
Teneffüs zili "Gülpembe" olan okulların önünden
geçebilir, hatta okul - ev arası servis bile yapabilirdim.
Birisi:
"ömür biter, yol bitmez!..." mi demişti?
O:
"ömür varmak değil, yolculuğun ta kendisidir!..." değil
miydi?
Hippocrates,
"Sanat
uzun, ömür kısa, fırsatlar geçici, deneyler aldatıcı, karar vermek
zor..."
demişti.
"Yol" da "Sanat" gibiydi; emek vermeli, ömrün kestirmesini
seçmeden, gökyüzüne uzun ve kıvrımlı yoldan gidilmeliydi.
Hava nasıl bedavaysa, isteyene yakıt da
bedavaydı.
Bu mavi gezegenin konukları istediği bölgede
konaklayabilir,
isterse güneşin sofrasında kumanyasını çıkartıp,
volkanik kayalar arasında bile yiyebilirdi.
Sonra da sırtında çanta; petrolün varil fiyatını
bilmeden,
kendini bisiklet üzerinde, Hacıbektaş, Nevşehir
yollarında düşlerken
ve düşler gerçek hayatın içinden geçerken,
bir kaplumbağa gibi gezegende gezebilir,
Avanos Irmağı'nın, yani Kızılırmak'ın üzerinden
geçerken: "belki Ankara'daki musluktan akar" diye küçük bir notu
sulara bırakabilirdi.
Ve güneşin pili biterken Ürgüp'e varabilir,
ertesi iş gününün mesaisine yetişmek üzere, güneş
hala şarj olurken, balon pilotu dostu İsmail Keremoğlu'nun aracının
kasasına atılmış bisikletle,
tüketime, tükenişe, bisikletin altına bile ayna
tutulacak "Mall" girişlerine,
bir çıngıraksız selamın altın olduğu yalnız
kalpler şehrine,
aşksız üreyip, mitoz bölünmelere dönebilirdi...
düş hekimi yalçın ergir
http://www.ergir.com
|
